گیتار الکتریک

بدون شک، یکی از محبوب‌ترین سازهای قرن بیستم، گیتار الکتریک است. سازی که در شکل‌گیری موسیقی مدرن نقشی جدی ایفا کرده است و تصور موسیقی، بدون آن، دشوار و ناخوشایند است.

اگر بخواهیم تعریفی از این ساز ارائه دهیم، باید بگوییم گیتار الکتریک یک ساز زهی است که برای تولید صدا، به پیکاپ‌های مغناطیسی یا غیر مغناطیسی تکیه دارد. در این ساز، ارتعاشات سیم‌ها توسط پیکاپ‌ها دریافت می‌شود و به سیگنال بدل می‌شود؛ سپس این سیگنال‌ها به آمپلی‌فایر فرستاده و تقویت می‌شوند و صدای ساز را شکل می‌دهند.

گیتار الکتریک، به‌طور معمول از ۶ سیم برخوردار است، اما بسیاری از نوازندگان سبک‌های مدرن مانند متال، به گیتارهای الکتریک ۷ سیم و ۸ سیم گرایش دارند.

از مهم‌ترین کمپانی‌های تولیدکننده‌ی گیتار الکتریک می‌توان به فندر، گیبسون، گرچ، آیبانز، شکتر، ای اس پی (ESP)، پی آر اس (PRS)، جکسون، شارول و یاماها اشاره کرد.

قیمت گیتار الکتریک، بنا بر مواردی همچون شرکت سازنده، کیفیت قطعات، محل ساخت و …، متفاوت است.

انواع گیتار الکتریک

اصلی‌ترین تقسیم‌بندی گیتارهای الکتریک، بر اساس ساختار بدنه‌ی این ساز صورت می‌گیرد که طبق آن، سه نوع گیتار الکتریک وجود دارد: سالید بادی، سمی-هالو بادی و هالو بادی.

سالید بادی‌ها، به‌واسطه بدنه‌ی ساخته‌شده از یک قطعه چوب تو پُر، به‌تنهایی صدای زیادی تولید نمی‌کنند و برای تولید صدا، شدیداً به پیکاپ و امپ وابسته هستند. گیتارهای الکتریک سالید بادی، شناخته‌شده‌ترین نوع گیتار الکتریک هستند.

گیتارهای نوع دوم، یعنی هالو بادی‌ها، از بدنه‌ای توخالی برخوردار هستند و بیشترین شباهت را به گیتارهای آکوستیک دارند. البته این دسته از گیتارهای الکتریک نیز برای تولید صدا به پیکاپ‌ تکیه دارند، اما تُن و صدای آنها با مدل‌های سالید بادی متفاوت است. گیتارهای سمی-هالو بادی‌، ترکیبی از دو نوع دیگر هستند و در بدنه‌ی تو پُر خود، حفره‌هایی دارند و تا حد زیادی، در عین بهره‌مندی از غنا و رزونانس صدای گیتارهای هالو بادی، از فیدبک کم گیتارهای سالید بادی نیز برخوردار هستند.

به‌جز ساختار بدنه، می‌توان گیتارهای الکتریک را بر اساس نوع پیکاپ (سینگل کویل، هامباکر، پیزو و …)، شکل بدنه، تعداد سیم، نحوه‌ی اتصال دسته به بدنه و … دسته‌بندی کرد.